Rehabilitacja w OREW Bytom prowadzona jest przez wykwalifikowanych specjalistów – rehabilitantów. W ramach swojej codziennej pracy każdy z fizjoterapeutów w ramach zajęć fizjoterapii i fizykoterapii usprawnia naszych wychowanków. Wszystkie zajęcia prowadzone są w sali rehabilitacyjnej z odpowiednio dostosowanym, specjalistycznym sprzętem. Wychowankowie biorą również czynny udział w licznych zajęciach dodatkowych:
- na siłowni
- na basenie krytym
- dogoterapii
- hipoterapii
- tenisie stołowym
- judo
Na terenie ośrodka działa również Punkt Wczesnej Interwencji (PWI) w ramach kontraktu z NFZ. Na zajęcia te mogą uczęszczać dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym ze specjalnymi potrzebami, zgodnymi z wytycznymi kontraktu NFZ.
METODY FIZJOTERAPII
NDT-Bobath i diagnostyka metodą Prechtla
Diagnostyka metodą Prechtla posługuje się pojęciem specyficznych wzorców motoryki spontanicznej, tzw. general movements (GM’s). Występują one u płodu od 8 tygodnia życia i utrzymują się u dziecka po urodzeniu przez pierwszych ok. 6 miesięcy życia.
Diagnostyka metodą Prechtla pozwala odpowiednio wcześnie stwierdzić lekkie odchylenia od prawidłowych wzorców ruchowych, które mogą prowadzić do deficytów motorycznych i problemów w wieku szkolnym. Dzięki wczesnemu rozpoznaniu dziecko można poddać odpowiedniej terapii w okresie, gdy jest ona najskuteczniejsza ze względu na ogromną plastyczność dziecięcego centralnego układu nerwowego.
NDT – Neuro-developmental Treatment jest zaawansowaną terapią stosowaną u pacjentów z zaburzeniami kontroli ruchu ciała w skutek uszkodzeń centralnego układu nerwowego. Metoda stosowana jest u pacjentów dorosłych, jak i w pediatrii. Koncepcja NDT Bobath zakłada wielowymiarowe podejście do usprawniania dziecka z zaburzeniami / opóźnionym rozwojem psychoruchowym.
W procesie terapii istotna jest współpraca między terapeutą a rodzicem, co pozwala na właściwe określenie kierunku prowadzonych działań terapeutycznych. Podczas zajęć rodzice mogą uzyskać informacje jak prawidłowo pielęgnować swoje dziecko (ubieranie, rozbieranie, podnoszenie, noszenie, karmienie, przewijanie, kąpanie, kontrolowanie prawidłowej pozycji podczas spoczynku i zabawy)– uzyskują oni pełen instruktaż pielęgnacyjny.
Celem terapii jest umiejętne dostarczanie dziecku prawidłowych doświadczeń sensomotorycznych, tworzenie warunków do właściwego odczuwania ruchu i kontroli postawy. Dzięki odpowiednio stosowanej terapii przeprowadzamy dziecko przez kolejne etapy (pozycje) rozwoju ruchowego i kształtujemy u niego wzorce ruchów zbliżone do normalnych.
Techniki, metody i wspomagania NDT-Bobath są stosowane głównie u pacjentów z:
• mózgowym porażeniem dziecięcym
• opóźnieniem rozwoju psychoruchowego
• zaburzeniami neurologicznymi
• problemami asymetrii ciała
• zaburzeniami napięcia mięśniowego
• zespołami genetycznymi
• wadami wrodzonymi i schorzeniami narządu ruchu
• wcześniactwem
Terapia Integracji Sensorycznej (SI)
Terapia ma postać ukierunkowanej zabawy, w której dziecko chętnie uczestniczy i ma przekonanie, że tworzy zajęcia wspólnie z terapeutą. Sala wyposażona w specjalistyczny sprzęt prezentuje się jak niezwykle atrakcyjny plac zabaw.
Wykwalifikowany terapeuta diagnozuje dziecko na podstawie wywiadu z rodzicami, przeprowadza Kwestionariusz Rozwoju Sensomotorycznego, Arkusz Obserwacji Klinicznej, standaryzowane Południowo-Kalifornijskie Testy Integracji Sensorycznej. Przygotowany program jest realizowany podczas spotkań terapeutycznych oraz z dzieckiem w domu, w przedszkolu/szkole.
Terapia SI przeznaczona jest dla dzieci i młodzieży z różnego rodzaju problemami ukazującymi się w codziennym funkcjonowaniu. Terapią mogą być objęte dzieci w wieku niemowlęcym, przedszkolnym i szkolnym.
Cechy, które kwalifikują dziecko do terapii:
• obniżone lub wzmożone napięcie mięśniowe;
• opóźniony rozwój motoryki dużej (mało sprawne w codziennych aktywnościach, biegając często przewracają się, mają trudności z jazdą na rowerze, itp.);
• opóźniony rozwój motoryki małej (problemy z samoobsługą, zapinanie guzików, wiązanie sznurowadeł oraz wykonywanie czynności manualnych, jak cięcie nożyczkami, rysowanie, pisanie itp.);
• zaburzenia równowagi;
• nieprawidłowe reagowanie na bodźce dotykowe, słuchowe, wzrokowe lub węchowe;
• nadpobudliwość psychoruchowa (ADHD);
• zaburzenia koncentracji uwagi (ADD);
Kinesiotaping –plastrowanie dynamiczne
Kinesiotaping to metoda terapeutyczna, która polega na oklejaniu wybranych części ciała specjalnymi elastycznymi plastrami.
Do każdego schorzenia, dysfunkcji dobiera się odpowiednią technikę oklejania dostosowaną do pacjenta i ukierunkowaną na cel terapeutyczny.
Plastrowanie dynamiczne stosowane jest u pacjentów z:
• Zespołami bólowymi kręgosłupa i stawów obwodowych;
• Stanami pourazowymi mięśni, stawów;
• Dolegliwościami bólowymi u kobiet ciężarnych;
• Wadami postawy (wady stóp, skolioza, wiotkość);
• Stanami przeciążeniowymi mięśni i ścięgien;
• Zwichnięciami, skręceniami, stłuczeniami;
• Zwiększanym lub ograniczonym zakresem ruchu;
• Zaburzeniami proprioceptywnymi (czucie głębokie);
• Hypermobilnością, hypomobilnością;
• Bliznami, krwiakami.
PNF -Prorioceptive Neuromuscular Facilitation
Proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie ruchu (PNF) jest metodą fizjoterapeutyczną, której celem jest poprawa sprawności funkcjonalnej pacjenta.
Metoda proponuje ruchy naturalne, zbliżone do aktywności dnia codziennego, które umożliwiają zaktywizowanie największej ilości mięśni należących do tego samego łańcucha mięśniowego. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała. PNF wiele uwagi poświęca także kontroli motorycznej pacjenta, czyli interakcjom między stabilnością i mobilnością jego ciała, ze szczególnym uwzględnieniem pracy ekscentrycznej mięśni w warunkach grawitacji.
Ze względu na szerokie możliwości oddziaływania koncepcja PNF przestała być utożsamiana ze sposobem pracy przeznaczonym wyłącznie dla pacjentów neurologicznych. Z powodzeniem stosuje się ją również w ortopedii, pediatrii, chorobach nerwowo-mięśniowych, wadach postawy czy skoliozach.
FDM – Fascial Distortion Model
Koncepcja opracowana przez Typaldosa, oparta na dystorsjach powięziowych jest niezwykle przejrzysta diagnostycznie, dydaktycznie i terapeutycznie. Istotne jest tu obserwowanie i słuchanie pacjenta, w chwili gdy opisuje on nam swój ból, nieświadomie niewerbalnie pokazuje miejsce i charakter bólu jaki go dotknął. Dodatkowym atutem omawianej metody jest to, że wykładnikiem efektów jest zachowanie i odczucia pacjenta, co daje dużą przejrzystość wyników terapii. Terapia opiera się na pracy z układem powięziowym naszego ciała.
Na dzień dzisiejszy FDM najczęściej i najszerzej stosowane jest w leczeniu narządu ruchu, ale istnieje duża i realna szansa, że kiedyś zastosowana będzie do zwalczania schorzeń wisceralnych (np. kolki wątrobowej) albo dolegliwości neurologicznych.
W trakcie pracy z pacjentem Nasi fizjoterapeuci wykorzystują również wiele innych znanych metod i technik oraz uzyskane doświadczenie.
